woensdag 31 maart 2010

DAG 4: Op naar Dhaki

Hallo!
Vandaag zijn we vertrokken naar Dhaki. Om half 7 opstaan, was niet voor iedereen even gemakkelijk ( he lien ;-) ). Na een lange (3uur!) busrit kwamen we aan in een klein dorpje ten zuiden van Calcutta. Half misselijk en half slaperig (slapen was het enige waarbij we niet aan misselijk moesten denken) begroetten we de plaatselijke bevolking, die ons allemaal met grote ogen aanstaarden. In Dhaki hebben we onze verpleegkunige technieken opnieuw kunnen gebruiken, alleen was het allemaal iets primitiever, zelfs nog primitiever dan maandag... De verpleegkundigen stonden ook versteld van onze beperkte kennis van het bengaals (zoals ga zitten, ok, ga naar de dokter, ga naar de apotheek...).We denken dat ze het ook vooral grappig vonden hoe we bepaalde woorden uitspreken.
Na het eten was de bus bijna zonder ons weg, maar uiteindelijk zijn we goed aangekomen in het IIMC. We vertrekken zo meteen naar het guesthouse, misschien zullen jullie dan wat minder van ons horen...
Doei!
Lien, Sophie, Ine en Jelena

DAG3: Ine en Jelena go wild

beste landgenootjes!
Misschien zijn jullie benieuwd naar wat Ine en ik gisteren hebben uitgespookt, toen we zogezegd mysterieus verdwenen waren. Eigenlijk was het andersom: Sophie en Lien waren verdwenen... We hadden afgesproken dat Ine en ik eerst gingen helpen met het maken van voedselpakketten. Toen we echter nog maar net begonnen waren, riep Swapan ons om te vertrekken naar het schooltje. En wij maar zoeken naar Lien en Sophie, maar zij waren nergens te bespeuren. Ze waren iets gaan eten, hoorden we achteraf... Maar wij vertrokken dus voor een lange autorit naar een landelijk gelegen schooltje. We hebben daar de jaarlijkse meeting bijgewoond tussen de vrouw van dr. sujit en alle leerkrachten. We hebben er echter niet echt veel van verstaan, we zullen eerst nog wat meer Bengaalse les moeten volgen... Toen ze door hadden dat we er niet echt veel van begrepen, namen enkele leerkrachten ons mee naar een feest ter ere van een Hindu god, waarvan we nog nooit gehoord hadden. Als blanken waren we een heuse attractie en al snel namen ze ons vast en begonnen we mee te dansen. Het was geweldig plezant, maar wel vermoeiend :-). Daarna werden we overstelpt met verschillende onbekende soorten fruit en mengelingen van rijst. Achteraf vertelden ze ons dat we dit niet hadden mogen opeten, omdat wij westerlingen daar niet tegenkunnen. Gelukkig zijn Ine en ik nog altijd volledig gezond!

groetjes,
Ine en Jelena

dinsdag 30 maart 2010

Dag 3 Lien en Sophie go slowww

Hallo!
(de 'd' werkt niet goed en dit toetsenbord staat in qwerty dus sorry voor de mogelijkse fouten)
Om tien uur deze morgen moesten we paraat staan, maar volgens indische tijd is dat minstens een uur later. Dus na een uurtje wachten mochten we beginnen, de planning was dat wij indoor zouden deelnemen bij de niet-medische projecten van het instituut. Helaas begint de werkdag voor de meeste Indiers nog een uur later, waardoor we een voormiddag vruchteloos naar werk zochten. Uiteindelijk bezochten we een bouwwerf van een toekomstig schooltje voor weeskinderen, jammer genoeg nam dit maar een tiental minuten in beslag, waardoor we weer werkloos waren... Twee gelukzakken (Ine en Jelena) mochten voedselpakketten maken. Wij moesten een dik half uur wachten om af te wisselen. Ook ging Swapan (uitgesproken als Sjoppon) ons om kwart na 1 meenemen naar een andere school. Vanwege de honger en vrije tijd bezochten we een restaurantje dichtbij het insituut, waar we een lekkere 'veg rol' (vegetarische wrap maar dan heel vettig) aten voor 10 roepies ( 57 roepies = 1 euro). Toen we terugkwamen waren Jelena en Ine verdwenen. Daarna zijn we mee een gehandicapt kindje gaan ophalen in school (ze kon niet lopen, waardoor we haar naar het instituut gedragen hebben). Daarna nog een doelloze namiddag, met een speech volledig in Bengaals, met verpleegsters vanuit andere gebieden van India, en bengaalse les, dit alles met veel rondgeloop op zoek naar werk. Nu komen hier net Jelena en Ine binnen, dus we gaan wat bijpraten en misschien nog naar Sonarpur vanavond. Jelena en Ine vertellen net dat ze weer iets verkeerds gegeten hebben, dus we weten wie er morgen op de pot zullen zitten. ( hun verhaal zal nog wel volgen)
Heel veel liefs
Lien en Sophie (en een beetje Ine en Jelena)
p.s. voor al onze liefjes : Ami tomay bhalobasi !!!

maandag 29 maart 2010

DAG 2: eerste werkag

hoihoi!

Vandaag begon onze dag met eeen stevige douche. Dit is echter niet te vergelijken met onze definitie van een douche. Een emmer met koud water friste ons voor 5 minuten op. Nadat we onze kleren hadden aangetrokken, stonden we al snel terug in het zweet.

Vandaag begon ook ons eerste werkdagje. We zijn allemaal gaan werken in de outdoor in Tegharia. Onze eerste ervaring met de geneeskunde hier was chaotisch, maar al snel draaiden we volledig mee in het systeem. We kunnen nu al volop spuitjes zetten, bloeddruk nemen, wondes verzorgen enz. De verpleegsters zijn allemaal heel vriendelijk en als dank kregen we een gekookt ei. Eieren krijgen we hier trouwens bij elke maaltijd, dus proteinen genoeg binnen.

In de late namiddag hadden we dan onze eerste les bengaals. We hebben al geprobeerd onze kennis te testen op de lokale bevolking, al was dat soms met handen en voeten ;-) Ook het toetsen van de kennis op mekaar ging niet bij iedereen zo vlot...

Maar kortom het was een geweldige dag en we zijn ervan overtuigd dat er nog vele zullen volgen!

groetjes!

Lien, Sophie, Ine en Jelena

zondag 28 maart 2010

DAG 1: Aankomst

Hello iedereen!

Na een lange trip zijn we eindelijk aangekomen in het IIMC in Kolkata.
Het was een vlotte tocht maar we hebben de nodige avonturen meegemaakt.
We hebben het voor elkaar gekregen dat ons groepje in twee werd gesplitst op de lange
vlucht van Londen naar Kolkata. Daarboven kregen we nog een lekkere warme maaltijd
opgediend om 1u (Belgische tijd). Om dan om 5u 's ochtends gewekt te worden voor een
croissant.
Na nog een stinkend flesje vervallen water (Jelena vreest al voor een darmprobleem) stonden
we vol spanning te wachten op onze bagage... Gelukkig is ook dit goed afgelopen (Jelena haar
transit is ook nog steeds in orde!)
Voordat we heelhuids op de bestemming raakten, moesten we eerst nog een helse autorit ondergaan.
Spiegels en pinkers kent men hier precies niet, enkel de toeter weten ze goed staan! Na 20 bijna-
ongevallen, gepaard gaande met 20 paniekaanvallen van Sophie ("Need for Speed" is er niets tegen),
kwamen we veilig aan en werden we nota bene door een landgenote ontvangen! Daarvoor hebben we
een meer dan een 20uur durende reis afgelegd!

Wij gaan nog een lekker theetje drinken!

Groetjes, Jelena, Ine, Sophie en Lien

zaterdag 27 maart 2010

Nog even...

Het is bijna zover!!! Over een dikke zes uren zitten we op het vliegtuig naar INDIA!
Ik kan bijna niet wachten... Jelena, Sophie en Ine, we maken er een onvergetelijke reis van!