The End

Ondertussen zijn we weeral even thuis en hebben we een eerste nachtje in ons heerlijk bedje doorgebracht. Onze 6 weken durende reis was tot dan zonder veel tegenslagen en obstakels verlopen. Totdat we naar huis vertrokken natuurlijk. Het lot is ons te lang goed gezind geweest en besloot zich maandag 10 mei tegen ons te keren. Allereerst hadden we een vervelende tjuktsjuk chauffeur die moeilijk deed over het te betalen bedrag. Daarna stonden we 2 uur aan te schuiven aan de check-in (hoe traag kunnen Indiërs werken...). Hierdoor waren we tegen boarding time ingecheckt (daarom dus dat we volgens de trotter drie uur op voorhand aanwezig moeten zijn). Gelukkig wisten we wat voor te dringen en hebben we het vliegtuig gehaald.
Bij landing bleek het lot ons even mee te zitten. We kwamen zelfs vroeger aan dan verwacht. Maar helaas; na aankomst op de luchthaven in Londen bleek dat de gate niet beschikbaar was! Het vliegtuig dat hier moest vertrekken had vertraging met als gevolg... vertraging voor ons natuurlijk. Een uur stilstaan op de landingsbaan voordat we konden uitstappen. Natuurlijk stress alom aangezien we onze vlucht naar Brussel moesten halen. Toen we eindelijk het vliegtuig konden verlaten, renden we als gekken doorheen de luchthaven om de bus naar de andere terminal te halen. Wat ons ook gelukt is! Maar helaas, het lot bleef ons niet goed gezind. We dachten de vlucht nog te halen (we hadden nog een kwartier) maar de check-in bleek al gesloten! Zo belachelijk als het groot is natuurlijk want we hadden ons vliegtuig nog met gemak kunnen halen.
De ouders en vriendjes werden opgebeld. Ze zouden nog een nachtje moeten wachten voor ze ons weer in hun armen zouden kunnen sluiten.
Uiteindelijk is alles (meer dan) in orde gekomen. We hebben heerlijk gedineerd en in een chic hotel geslapen, allemaal op de kosten van Air India. En de volgende morgen hadden we al vroeg onze vlucht.
Natuurlijk moest het lot nog even toeslaan en ons vliegtuig naar Brussel wat vertraging te geven, gelukkig viel dit nog goed mee (eerst zouden we meer dan een uur vertraging hebben maar het bleek uiteindelijk maar een academisch kwartiertje te zijn).
Het laatste wat nu nog kon mis gaan, was het niet arriveren van de bagage (jelena zag het al helemaal voor zich). Het lot had nu dan toch besloten dat we pech genoeg hadden gehad de laatste tijd en onze bagage stond al netjes klaar!

Een laatste kleine tegenslag lag nog op zich te wachten, deze was onvermijdelijk en hadden we al zien aankomen. We zouden dan wel onze familie en vrienden weerzien maar dit hield in dat we afscheid zouden moeten nemen van elkaar. Na een dikke knuffel scheidden onze wegen na een kruising van 6 weken.
Niet getreurd, over 2 weken zien we elkaar weeral terug!

Groetjes,
Jelena, Ine en Lien